Μυαλό

Η πραγματικότητα τιμωρεί ή έστω δοκιμάζεται με τα γεγονότα.

Παράδειγμα; Η Συμφωνία των Πρεσπών.

Όσοι από τους επικριτές της δεν επικεντρώνονταν στα πατριωτικά εμβατήρια αλλά στην προχειρότητά της δικαιούνται τώρα να αναρωτιούνται.

Τι θα γίνει με τη νέα κυβερνητική πλειοψηφία στα Σκόπια;

Ηδη οι νεοεκλεγέντες αρνούνται να κάνουν χρήση της διπλής ονομασίας που εγκωμίαζε ως επίτευγμα η ελληνική πλευρά. Και βλέπουμε για τη συνέχεια.

Εδώ όμως δικαιώνεται η επιφύλαξη. Καμία διεθνής συμφωνία δεν είναι ασφαλής αν δεν διασφαλίζει την αποτροπή μιας επιστροφής στην προ της συμφωνίας κατάσταση.

Δεν ξέρω αν η Βόρεια Μακεδονία θα το επιχειρήσει. Δεν είμαι βέβαιος και δεν θα είναι τόσο απλό.

Αλλά χάρη στη Συμφωνία των Πρεσπών πήρε ήδη την ένταξή της στο ΝΑΤΟ και τις διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Αν τα Σκόπια αλλάξουν τραγούδι, το ΝΑΤΟ είναι ήδη τετελεσμένο. Και στην ΕΕ δεν κανονίζουμε μόνοι. Πάλι εμάς θα πιέζουν για νερό στο κρασί μας.

Είναι λοιπόν εντυπωσιακά βλακώδης η άποψη ότι

Ο λύκος κι αν εγέρασε

Είδατε τον Στέφανο στη συνέντευξη που έδωσε στη Σίσσυ Χρηστίδου, στην εκπομπή «Χαμογέλα και πάλι» στο Mega; Αξίζει τον κόπο να την αναζητήσετε, για να τον δείτε να πετάει το ακουστικό και να αποχωρεί, επειδή δεν του άρεσε η ερώτηση για τις αντιδράσεις Σπίρτζη και Βασιλειάδη στα δικά του «υπουργοί σκοτώνουν παιδιά» και τα «θα τους ξεσκίσω».

Είχαν προηγηθεί απανωτές παρατηρήσεις του Στέφανου στους συντελεστές της εκπομπής, του τύπου «γιατί ρωτάτε αυτό και όχι εκείνο;» ή «γιατί οι ερωτήσεις σας σιγοντάρουν πάντα τη ΝΔ;» και άλλα παρόμοια. Κατά τη διάρκεια της σύνδεσης δε, που γινόταν σε κάποια επίσκεψη του σε μια βιοτεχνία, είχε στήσει γύρω του κοινό που επευφημούσε τις απαντήσεις του και γιούχαρε τις ερωτήσεις αν καταλάβαινε ότι αυτές δυσαρεστούν τον αρχηγό.

Σε πρώτη ανάγνωση, ο αρχηγός απαιτεί να

«Γενήκαμε δημοκρατία!»

Την επομένη του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου και πάνω στα ανασκαμμένα πεδία των μαχών, ο Αργύρης Εφταλιώτης αναφώνησε:

«Γενήκαμε Εθνος!».

Το θύμιζε και το επικροτούσε λίγο αργότερα ο εκδότης του «Νουμά» Δ.Π. Ταγκόπουλος (26/1/1913).

[Δανείζομαι την αναφορά από το εξαιρετικό βιβλίο της Ελένης Κ. Δημητρίου «Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912 – 1913. Εμπειρία, αφηγήματα, διεκδίκηση της μνήμης», εκδόσεις Πατάκη, 2024.]

Ο Εφταλιώτης το είπε ωραία. Αλλωστε έζησε την εποχή του Ερνέστ Ρενάν, τον οποίο διάβαζε και ο Βενιζέλος. Την εποχή δηλαδή που διακηρύχτηκε ότι το έθνος είναι ένα «δημοψήφισμα κάθε μέρα».

Τελικά κάπως έτσι είναι. Τα έθνη, οι λαοί, οι πολιτισμοί, τα πολιτικά συστήματα συγκροτούνται και εδραιώνονται μέσα από τις καθημερινές δοκιμασίες τους. Γίνονται όταν και όσο συνειδητοποιούνται.

Αν λοιπόν η σύγχρονη Ελλάδα έγινε έθνος το 1912 – 1913 σε πείσμα όσων το θεωρούσαν προαιώνια αναπόδεικτο δεδομένο, η σύγχρονη δημοκρατία μας έγινε Δημοκρατία μέσα σε πενήντα χρόνια. Σταδιακά και σταθερά από το 1974.

Και φυσικά δεν έγινε δημοκρατία μόνο επειδή γύρισε από το Παρίσι ο Καραμανλής, ούτε επειδή ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου το ΠΑΣΟΚ, ούτε επειδή νομιμοποιήθηκαν οι κομμουνιστές.

Εγινε επειδή όλοι οι παραπάνω συναποφάσισαν ανομολόγητα κάποια στιγμή ότι θα συνυπάρξουν σε ένα

ΕΡΤ: Καλύτερα να σώπαινε

Η μόνη ενδεδειγμένη στάση της Δημόσιας Τηλεόρασης θα ήταν να αποσύρει την Ελληνίδα τραγουδίστρια από τη Γιουροβίζιον, μετά την απρεπή στάση της που προκάλεσε τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, αν κρίνω από τα σχόλια στο Διαδίκτυο.

Ανάγωγη; Φανατισμένη; Απλώς ανόητη; Δεν παίζει κανένα ρόλο. Έκανε ό,τι έκανε, όλα τα υπόλοιπα αφορούν αυτούς που την έστειλαν στον διαγωνισμό, δηλαδή την ΕΡΤ.

Έχω επαινέσει πολλές φορές τη Δημόσια Τηλεόραση για πολλές εκπομπές της, ως εκ τούτου σήμερα νομίζω ότι έχω το δικαίωμα να την κρίνω αυστηρά, πρωτίστως γιατί δεν απέσυρε την τραγουδίστρια και ακολούθως για την ανακοίνωση - δικαιολογία που εξέδωσε η οποία προσβάλλει τη νοημοσύνη όλων μας.

Αυτό που είδαμε δεν πρόδιδε ούτε κούραση, ούτε στρες, ούτε ίωση. Φανέρωνε μια ειρωνική, χαζοχαρούμενη διάθεση απέναντι στην Ισραηλινή τραγουδίστρια, ενταγμένη στο γνωστό φιλοπαλαιστινιακό κλίμα που

Χιούμορ

Θέλω να ελπίζω ότι μια κυβέρνηση που στέλνει επίσημη εκπροσώπηση στην ενθρόνιση του Πούτιν διακρίνεται από υψηλή αίσθηση του χιούμορ.

Υπό αυτή την έννοια δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί είναι τόσο αυστηρή με τον Κασσελάκη.

Ο άνθρωπος κάνει τουρνέ στην επαρχία.

Οταν λοιπόν μιλάει για υπουργούς που «σκοτώνουν παιδιά» προφανώς λέει καμία μπιπ για να περάσει η ώρα. Από αμφίβολη αίσθηση του χιούμορ ή ίσως επειδή νομίζει πως κάτι τέτοια θέλει να ακούσει το ακροατήριό του.

Διαφορετικά θα του πάρει την τηλεθέαση η Τσιμτσιλή.

Η άλλη εξήγηση είναι ότι ο Κασσελάκης κρύβει μέσα του μια μις Μαρπλ ή έναν επιθεωρητή Κλουζώ.

Κι έτσι ανέλαβε να εξιχνιάσει το μυστήριο των δολοφονημένων παιδιών με τη συνδρομή της Φάρλι. Εδώ περνάμε αισίως από την

Ζητάει και τα ρέστα ο Νίκος Κοτζιάς

Ενώ παρέδωσε εθνικότητα και γλώσσα στους Σκοπιανούς, έρχεται τώρα να «μερεμετίσει» την έωλη ηττοπαθή πολιτική του, δίδοντας συμβουλές προς ναυτιλομένους, στην κυβέρνηση.

Η θητεία του στο ΥΠΕΞ για το μακεδονικό, συγκέντρωσε τα στοιχεία της «τέλειας καταιγίδας». Συνδύασε τις προσωπικές του ιδεολογικές αναφορές από το ΚΚΕ που ήθελε αυτόνομη τη Μακεδονία, τον «αντιεθνικισμό» του δικαιωματικού ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με τον οποίο οι Σκοπιανοί δικαιούντο στον εθνικό τους αυτοπροσδιορισμό, τις εντολές των ΗΠΑ να λυθεί το πρόβλημα προκειμένου τα Σκόπια να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και να αποσοβηθεί η περαιτέρω ρωσική διείσδυση, και την επιθυμία της Γερμανίας να επεκτείνει τις ζώνες επιρροής της στα Βαλκάνια.

Και όσοι θεωρούσαν καταστροφική αυτή την ηττοπαθή πολιτική, την υποταγμένη στον επίκτητο και θηριώδη εθνικισμό των Σκοπίων, έλαβαν τη ρετσινιά του Εθνικιστή, από διεθνιστές αριστερούς, από κοσμοπολίτες φιλελέδες, και από «προοδευτικούς» δημοσιολόγους.

Όλοι τους με κοινό υπόβαθρο τη μοντερνιστική άποψη ότι η όποια αντίρρηση στην απεμπόληση και υφαρπαγή της ιστορίας, είναι κατάλοιπο παρωχημένων ιδεολογιών και

Άρης Σπηλιωτόπουλος, στη σαγήνη του Κασσελάκη

Παρακολουθώ (ως δημοσιογράφος) την πορεία του Άρη Σπηλιωτόπουλου από το 1997 όταν ο Κώστας Καραμανλής τον όρισε εκπρόσωπο τύπου της ΝΔ και στη συνέχεια δυο φορές υπουργό του.
Οπότε δεν με εξέπληξε καθόλου το γεγονός ότι ένας νάρκισσος όπως ο Κασσελάκης, ταίριαξε γάντι με έναν χρόνιο λάτρη της εικόνας, έστω κι αν είναι πρώην «γαλάζιος». Εξάλλου ο Άρης Σπηλιωτόπουλος έχει τις περισσότερες gossip σελίδες στο ενεργητικό του από τον οποιονδήποτε, είναι βετεράνος στο είδος. Ήταν θέμα χρόνου να τον εντοπίσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Η συνεργασία τους είναι πέραν των ιδεολογιών και των κομματικών στεγανών, κατά τη γνώμη μου: αν βάλεις στο μίξερ δυο κοσμικούς, μια δόση από νέα κοινωνικά κινήματα (περιβάλλον, woke κουλτούρα, δικαιώματα LGBTQ), λίγες νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις και άφθονα λεφτόδεντρα, τότε κατανοείς τη χημεία τους.

Από μια άποψη ο Άρης Σπηλιωτόπουλος ήταν ένας Κασσελάκης της εποχής του. Εισήγαγε τον «γάμο» της πολιτικής και του lifestyle σε ανύποπτο χρόνο και μας χάρισε μερικές από τις πλέον αλησμόνητες εικόνες κοινοβουλευτικού ναρκισσισμού: το 2000 ως εκπρόσωπος τύπου φωτογραφήθηκε αισθησιακά στο περιοδικό «Γυναίκα», σε ρωμαϊκή πόζα σε λουτρό, με μια πετσέτα στο λαιμό, προκαλώντας σάλο στην υπερσυντηρητική ΝΔ. Ήταν τότε που ο

Η δαμόκλειος σπάθη για το μέλλον της Κεντροαριστεράς

Από σήμερα το φωτεινό διάλειμμα τελειώνει, ο λαός που εκστράτευσε σε θάλασσες, λόγκους και ραχούλες, γυρνά στην καθημερινότητα και την επιβίωση (που για πολλούς μάλλον δεν έδειξε να είναι και τόσο αγωνιώδης), και το πολιτικό προσωπικό στη δική του αγωνία για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.

Η κυριαρχία της ΝΔ  είναι αδιαμφισβήτητη, προφανής και πρωτοφανής, με κάποιες αυξομειώσεις ποσοστών, ανάλογα με τη συγκυρία. Η κυριαρχία ωστόσο δεν οφείλεται μόνο στην ίδια, αλλά κυρίως στην αναιμική παρουσία της αντιπολίτευσης.

Συνεχίζεται η πολιτική σκηνή του 1 ½  κόμματος, όπου το ήμισυ αποτελείται από το σύνολο των κομμάτων της κεντροαριστεράς. Σίγουρα δεν είναι υγιής η κατάσταση. Αποβαίνει συνολικά εις βάρος της χώρας, γιατί επιτρέπει σε μέλη της κυβέρνησης να επαναπαύονται. Μια κυβέρνηση που θα ένιωθε την ανάσα της αντιπολίτευσης, θα ήταν έτι αποτελεσματικότερη.

Παρεμπιπτόντως, στη ΝΔ κάνουν δύο ουσιώδη λάθη:

Το πρώτο είναι ότι  δεν κατανοούν πως ο λαός δεν τους ψηφίζει για τις… χάρες τους, αλλά για να αποφύγει την επάνοδο των άλλων. Το  δεύτερο ότι ο λαός δεν ψηφίζει ΝΔ αλλά Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός κατόρθωσε το αδιανόητο ως τώρα, αρχηγός δεξιού κόμματος να έχει καταρρίψει τις διαχωριστικές γραμμές, και να

Τι ψηφίζουμε τελικά;

Στις 25 Απριλίου ο Μακρόν έκανε μια σημαντική ομιλία για την Ευρώπη στη Σορβόννη. Εκεί αναφέρθηκε στην ανάγκη αυτονομίας της ευρωπαϊκής άμυνας.

Υποστήριξε ότι «η Γηραιά Ηπειρος δέχεται επίθεση στα θεμελιώδη της» και διατύπωσε την εξίσωση πως μια «ισχυρή Ευρώπη» είναι «μια ευημερούσα Ευρώπη» (Le Monde, 27/4).

Στις 28 Απριλίου η Τζόρτζια Μελόνι ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της για τις ευρωεκλογές με μια άλλη σημαντική ομιλία στην Πεσκάρα. «Θα υπερασπιστούμε τα σύνορα, την κυριαρχία, την ελευθερία και στην Ευρώπη» διακήρυξε.

Προσθέτοντας «θέλουμε μια Ευρώπη με εξωτερική πολιτική» κι «έναν ευρωπαϊκό πυλώνα του ΝΑΤΟ» (Reuters, 28/4).

Ο Μακρόν και η Μελόνι δεν έχουν πολλά ιδεολογικά κοινά. Απέκτησαν όμως ενόψει των ευρωεκλογών κάτι που τους φέρνει κοντά: την ιδέα μια ισχυρής κι αυτόνομης Ευρώπης.

Μια ιδέα πάνω στην οποία μπορεί να οικοδομηθεί μια νέα ευρωπαϊκή πλειοψηφία εκτοπίζοντας την ασθμαίνουσα Αριστερά από το κάδρο.

Φυσικά στην Ελλάδα τέτοια ταπεινά ζητήματα δεν απασχολούν τις ευρωεκλογές. Δεν τις απασχολεί ούτε καν η Ευρώπη – εκτός ίσως όταν η

Ευχές

Το φετινό Πάσχα ας μας βρει με περισσότερα χαμόγελα, υγεία και ευτυχία. Χρόνια Πολλά!
 

Αρνί στη σούβλα: Πώς σουβλίζουμε και δένουμε σωστά το αρνί

Οι σφραγίδες πάνω στο κρέας είναι από φυτική βαφή, μη βλαβερή, και δεν χρειάζεται να αφαιρεθούν. Ωστόσο, αν θέλουμε, τις αφαιρούμε με ένα κοφτερό μαχαίρι, πολύ προσεκτικά, για να μην τραυματίσουμε το κρέας. Φυσικά, μπορούμε να τις αφαιρέσουμε και μετά το ψήσιμο.

Με 1 – 2 λεμονόκουπες αλείφουμε καλά το αρνί μέσα και έξω, ώστε να «πιάσει» έπειτα καλύτερα το αλάτι και τα καρυκεύματα. Το λεμόνι χρησιμοποιείται επίσης για τις αντισηπτικές του ιδιότητες. Γι’ αυτόν το λόγο, επιμένουμε ιδιαίτερα στην περιοχή του λαιμού, που είναι το σημείο της σφαγής και μπορεί να

Καισαριανή

Αρχίζω να πείθομαι ότι η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Κασσελάκη είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον δρώμενο καλλιτεχνικού τύπου στην πορεία της χώρας από τις βουλευτικές εκλογές του 2023 στις ευρωεκλογές του 2024.

Μπορεί να την έχουμε πάρει στο καλαμπούρι κι ασφαλώς τίποτα δεν μειώνει τον κωμικό χαρακτήρα της παράστασης.

Ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ όμως προσπαθεί να διευρύνει τις γνώσεις του στην πατριδογνωσία κι αυτό δεν είναι κακό.

Χθες ας πούμε ο Κασσελάκης προσκυνούσε στην Καισαριανή αφού ο ναυαρχούκος τον έχει ήδη πάει βαρκάδα στη Μακρόνησο.

Μένει ο Γοργοπόταμος αλλά ελπίζω τουλάχιστον να μην τον πάνε στον Γράμμο και μπερδευτεί ποιοι πολεμούσαν με ποιους.

Η Καισαριανή τουλάχιστον είναι πιο safe που λένε και στο Ντελαγουέρ. Εκεί είναι σαφές πως στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι κακοί ήταν οι Γερμανοί, κάτι που σίγουρα ο Κασσελάκης θα έχει ακούσει κι από αλλού.

Όλα αυτά είναι χρήσιμα να τα ξέρει κάποιος αρχηγός κόμματος κι είναι προς τιμήν του Κασσελάκη ότι

Ο έρωτας ανάμεσα στα δυο άκρα δεν κρύβεται

Η υιοθέτηση της ίδιας καιροσκοπικής ατζέντας και των ίδιων τοξικών συνθημάτων από τα κόμματα της Αριστεράς και της Ακροδεξιάς καλά κρατεί. Την ατζέντα την όρισε με περίτεχνο ομολογουμένως τρόπο το κόμμα Βελόπουλου και την ενσωμάτωσαν και αναπαρήγαγαν με υπερβολική ταχύτητα και υπέρμετρο ζήλο, σύσσωμα τα κόμματα της Αριστεράς.

Σε παλαιότερες εποχές, το κοινό βάδισμα αυτών των δύο εντελώς διαφορετικών πολιτικών χώρων, θα προκαλούσε όχι μόνο αιφνιδιασμό, αλλά θα οδηγούσε και σε βαθύ προβληματισμό. Όμως σήμερα, μπροστά στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, η εμφάνιση ισχυρών δεσμών ανάμεσα στα δύο άκρα, ερμηνεύεται από τους εμπνευστές της, ως δήθεν απόδειξη της κυβερνητικής αποτυχίας. Αφού «όλοι είναι εναντίον της».

Η σύγκλιση αυτή, δεν θα πρέπει να μας ξενίζει. Για όσους παρακολουθούν από

Διαβάστε Καρανίκα!

Ο Νίκος Καρανίκας, σύμβουλος στρατηγικής του Αλέξη Τσίπρα, έδωσε πρόσφατα συνέντευξη στο Πρώτο Θέμα και στον Δημήτρη Δανίκα. Αναζητήστε την! Εξαιρετική συνέντευξη, όπως και οι περισσότερες του καλού δημοσιογράφου. Τέλος πάντων, αυτή ειδικά την διάβασα άπειρες φορές. Να σας επισημάνω ένα σημείο: «Συναναστρεφόμουν με τους μη έχοντες και με μεγαλοεπιχειρηματίες, ήταν τα δύο κομμάτια που λάτρευαν τον ΣΥΡΙΖΑ». Μεγαλοεπιχειρηματίες! Σαν κι αυτούς που μπαινοβγαίνουν και σήμερα στο Μαξίμου, συμπληρώνουμε εμείς! 

Προσπαθώ να φανταστώ γνωστά ονόματα της ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας να κτυπάνε στην πλάτη τον Νίκο Καρανίκα και να του κλείνουν το μάτι. Επειδή «πρώτη φορά έτσι, πρώτη φορά γιουβέτσι». Αν ο κ. Καρανίκας υπάρξει και στο μέλλον σύμβουλος στρατηγικής κάποιου άλλου αρχηγού (ο Άρης Σπηλιωτόπουλος μας δίδαξε ότι ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ) θα μάθει ακόμη περισσότερα πράγματα και έτσι θα είναι πιο «σοφός» στην επόμενη αποστρατεία του, όταν και πάλι θα

Με 40 χιλιάρικα, καθαρίσαμε...

Προφανώς οι δικαστές κινήθηκαν μέσα στο πλαίσιο του Ποινικού Κώδικα που ίσχυε μέχρι την αναθεώρησή του το 2021. Ο συγκεκριμένος Ποινικός Κώδικας έχει συγκεκριμένη ιστορία με συγκεκριμένους υπεύθυνους, οι οποίοι τιμωρήθηκαν πολιτικά κατ΄επανάληψη. Συνεπώς όσοι δεν επικαλούμαστε το «περί δικαίου αίσθημα», διότι έχουμε μια άλλη αντίληψη για την απονομή της Δικαιοσύνης, μένουμε με μια πικρή γεύση, χωρίς να απαιτούμε λαϊκά δικαστήρια.

Το πολιτικά ενδιαφέρον σημείο βρίσκεται στη στάση όλων αυτών οι οποίοι - ενώ παλιότερα πρωτοστατούσαν σε εκδηλώσεις έξω από τις δικαστικές αίθουσες, αναγορεύοντας εαυτούς σε αποκλειστικούς εκφραστές του περί δικαίου αισθήματος - τώρα, μετά την ανακοίνωση των ποινών για τους 104 νεκρούς στο Μάτι, σιωπούν. Και η σιωπή τους συνεχίζεται μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές. Αποδεικνύεται έτσι ότι το περί δικαίου αίσθημα έχει εντελώς ρευστή ερμηνεία και για αυτό όσοι πιστεύουμε στους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας το απορρίπτουμε.

Να σημειώσω για την ιστορία της υπόθεσης πως οι πολιτικοί προϊστάμενοι των υπηρεσιών που ενεπλάκησαν στην τραγωδία στο Μάτι αθωώθηκαν, ενώ ουδείς τους ζήτησε να

Μετατρέπουν τις Εκκλησίες σε οχυρά των Ταλιμπάν

Πολιτικοί αγύρτες και υποκριτές, στο όνομα του Ιησού απειλούν με βία την Εβδομάδα των Παθών. Στο όνομα Εκείνου που σύμφωνα με όσα δήθεν οι ίδιοι πρεσβεύουν θυσιάστηκε στον Σταυρό για τη σωτηρία και των διωκτών του. Μετατρέπουν τον Θεό του ελέους της Ορθοδοξίας σε εκδικητή Θεό. Κηρύσσουν ιερό πόλεμο και πουλάνε φθηνό λαϊκισμό. Απειλούν τη Δημοκρατία. Ανάλογα θα πρέπει να αντιμετωπιστούν από το εκλογικό σώμα.

Είναι ιεροκήρυκες της βίας. Βουλευτής της Νίκης που ζήλεψε τη δόξα του Κασιδιάρη δικαιολόγησε πλήρως «πιστή» που χαστούκισε βουλευτή της ΝΔ μέσα σε ναό. Δήλωσε χαρακτηριστικά: «Οι πιστοί Χριστιανοί έχουν αρχίσει να μοιράζουν σφαλιάρες στις εκκλησίες». Για να συνεχίσει απτόητος: «Καταδικάζουμε τη βία, αλλά ποιος την προκαλεί τη βία».

Στηρίζονται στο γεγονός ότι δεν θα γίνουμε σαν κι αυτούς και εκδηλώνουν ένα απίστευτο θράσος. Διότι και σε εμάς ο κύριος αυτός προκαλεί πρωτόγονα αισθήματα. Αλλά δεν θα πάμε να τον χαστουκίσουμε! Είναι η βασική μας διαφορά! Εμείς οι δήθεν ανάλγητοι οπαδοί της Ελεύθερης Αγοράς πιστεύουμε ότι