Χρειάζεται νέο κυβερνητικό αφήγημα

Το πρόβλημα για την χώρα δεν είναι η παντελής έλλειψη αφηγήματος από την αντιπολίτευση. Είναι κυρίως το ξεθώριασμα του αφηγήματος της κυβέρνησης. Ότι κανένας από τους σημερινούς αρχηγούς της αντιπολίτευσης δεν έχει προοπτικές πρωθυπουργίας, είναι δεδομένο στη συνείδηση του μέσου Έλληνα. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι αυτός ο μέσος Έλληνας δεν δείχνει να περιμένει πλέον κάτι καινούριο και ρηξικέλευθο από τον Μητσοτάκη.

Εντάξει, ελλείψει αντιπάλου, το πιθανότερο είναι να του δώσει εν τέλει μια τρίτη θητεία, είτε ως αυτοδύναμο είτε ως συμμαχικό πρωθυπουργό (μετά από διαδοχικές κάλπες), πλην το θέμα παραμένει. Να ξαναγίνει πρωθυπουργός για να κάνει τι; Η ΝΔ και ο Κυριάκος πρέπει να απαντήσει σ’ αυτό. Και μάλιστα αρκετά πειστικά, ώστε να υποβοηθήσει εκείνον που σήμερα ταλαντεύεται μισοαπογοητευμένος.

Αυτή την περίοδο η κυβέρνηση διαχειρίζεται μικρές καθημερινές ήττες. Όχι θανάσιμες, αλλά πάντως ορατές και ουσιαστικές. Φωτιές, ΟΠΕΚΕΠΕ, επίμονος πληθωρισμός. Για όλα έχει μια κάποια απάντηση, που όμως μοιάζει λειψή, ανεπαρκής και ύποπτα επαναλαμβανόμενη. Για τις φωτιές φταίνε η ξηρασία και οι αέρηδες, για τον ΟΠΕΚΕΠΕ οι διαχρονικές παθογένειες του ελληνικού κράτους, για την ακρίβεια η γενική αδηφαγία που γεννά η τουριστική έκρηξη. Ισχύουν όλα αυτά, αλλού περισσότερο κι αλλού λιγότερο, όμως το

Η τοξικότητα αφαιρεί, δεν προσθέτει στο ΠΑΣΟΚ

Σύμφωνα με κρίση του εκπροσώπου της αξιωματικής αντιπολίτευσης όπως διατυπώθηκε σε τηλεοπτική του συνέντευξη, δεν υπάρχει πιο τοξικός και διχαστικός πολιτικός από τον πρωθυπουργό. Προκειμένου να στοιχειοθετήσει την κατηγορία ο κ.Τσουκαλάς παρέπεμψε στις τοποθετήσεις του Κ.Μητσοτάκη στη Βουλή!

Ίσως τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να παρακολουθούν συνεδριάσεις άλλου κοινοβουλίου και να μπερδεύουν πρόσωπα και καταστάσεις. 

Στην ίδια συνέντευξή του ο porte parole της Χαριλάου Τρικούπη, υποστήριξε ότι το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να τοποθετείται με πραότητα και νηφαλιότητα. 

Στην τακτική αυτή, διέπρεψε κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά ο Αλέξης Τσίπρας. Του καταλόγιζαν ότι λέει ψέματα, αντέστρεφε την κατηγορία και φώναζε ψεύτες τους άλλους. Κάπως έτσι συμπεριφέρεται τώρα το ΠΑΣΟΚ.

Ενώ έχει προσβληθεί από τον ιό της τοξικότητας και αναπτύσσει ρεβανσιστικά χαρακτηριστικά στην αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, υποκρίνεται ότι διέπεται από πολιτική νηφαλιότητα, πραότητα, και πολιτικό πολιτισμό.

Σε κεντρικό επίπεδο δεν χαρακτηρίζουν ούτε

Τα σενάρια της ανωμαλίας και η ευκαιρία Κυριάκου στη ΔΕΘ για ένα new deal

Μπορούν να ρίξουν τον Μητσοτάκη; Θεωρητικά ναι και με δεδομένο ότι πέρα από την αντιπολίτευση υπάρχουν και δυνάμεις εντός της ΝΔ που θα ήθελαν να «ανακτήσουν» τον έλεγχο. Τα σενάρια της εκτροπής αντιμετωπίζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως αδύναμο και άβουλο. Δεν έχουν σκεφτεί ότι δεν έχουν απέναντί τους κάποιον «κουρασμένο». Ας πούμε, όμως, ότι το καταφέρνουν. Και μετά; Έχουν καταλάβει πού μπορεί να οδηγήσει αυτός ο κύκλος της τοξικότητας; Ο προηγούμενος πολιτικός κύκλος έκλεισε με μία τραγωδία στην Κύπρο. Ο κύκλος της μεταπολίτευσης δεν μπορεί να κλείσει με την επιστροφή της ανωμαλίας.

Δεν είμαστε το Βέλγιο, για να μπορούμε να ζήσουμε ένα, δύο ή και τρία χρόνια χωρίς κυβέρνηση. Ο κρατικός μηχανισμός είναι για κλάματα, δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος μιας τέτοιας αποστολής. Αν είχαμε έναν τέτοιο κρατικό μηχανισμό, θα ήμασταν μια άλλη χώρα. Αλλά δεν είμαστε και γι' αυτό ανησυχούμε.

Η Οικονομία δεν είναι «θωρακισμένη», όπως θέλανε παλιότερα αφηγήματα.  Δεν υπάρχουν στοιχεία που να ενισχύουν την εικόνα της ανάπτυξης και να προσφέρουν τόνους αισιοδοξίας.

Τα εθνικά θέματα βρίσκονται σε ένα

Εκφυλιστικά φαινόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ

 

Όσο το στράτευμα επελαύνει νικηφόρο, όλοι τελούν εν συμπνοία ενωμένοι κάτω από τα κομματικά λάβαρα και τις νικητήριες ιαχές. Όταν αρχίσουν οι ήττες και οι αποδεκατισμοί, αρχίζει και η εσωτερική ανθρωποφαγία, δημιουργώντας συνθήκες εσωτερικής κρίσης στο κόμμα, από τους Ηρακλείς του στέμματος.

Η έπηλυς στον ΣΥΡΙΖΑ Έλενα Ακρίτα θύμωσε για ένα σχόλιο παραπολιτικής υφής κοινοβουλευτικού συντάκτη της εφημερίδας Documento. Η εφημερίδα έχει δώσει μάχες υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μπήκε στον κύκλο των υπονομευτών για τη δημοσίευση ανώνυμου σχολίου, βουλευτή που έκρινε λέει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Σ. Φάμελλο, καλό αλλά «λίγο».

Δεν άρεσε στην πρώην δημοσιογράφο η είδησούλα, και ανέσυρε για τον δημοσιογράφο χαρακτηρισμούς που κατά κόρον χρησιμοποίησαν τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ στο διαδίκτυο στους αντιμνημονιακούς καιρούς για όσους δεν ταυτίζονταν μαζί τους. Για όλους δηλαδή που δεν όμνυαν στην κούφια εν τέλει, αντιμνημονιακή ρητορική του κόμματος.

Έτσι ο δημοσιογράφος του Documento κατά την κα Ακρίτα έγινε «δημοσιογραφικός απόπατος», «χ@στης» και «δημοσιογράφος του κ@λου» γιατί «δεν είχε τα κότσια να στηρίξει με ονοματεπώνυμο το δημοσίευμα», που ήταν ένα δημοσίευμα «ανυπόγραφο», μια «λασπογραφία», ένα «κείμενο σκουπίδι». Βεβαίως, ο συντάκτης υπέγραφε στο σχόλιο, με τα αρχικά του όπως είθισται για ένα μικρό σχολιάκι 3-4 σειρών.

Την Ακρίτα αποδοκίμασε ο

Ο Φαραντούρης έπιασε το νόημα που χάνουν ο Φάμελλος και το ΠΑΣΟΚ

Πριν από λίγες μέρες ο Νικόλας Φαραντούρης ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ - και μην ξεχνάμε κάποτε υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος μαζί με Φάμελλο, Πολάκη και Γκλέτσο - πρωταγωνιστούσε με το έξαλλο ξέσπασμα του κατά της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού.

Οι λέξεις που χρησιμοποίησε και η αποκρουστική αισθητική που απέπνεε εκείνη η τηλεοπτική του παρουσία, υποδήλωναν μια ακραία μετάλλαξη.

Μια αντιποίηση πολιτικής περσόνας τύπου Κωνσταντοπούλου. Προχθές ωστόσο ο ίδιος άνθρωπος ανέλαβε μια πολιτική πρωτοβουλία με εθνικό πρόσημο που αξίζει μνείας.

Με την ιδιότητα και του μέλους της Επιτροπής Ασφάλειας και Άμυνας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έστειλε επιστολή στον αντιπρόεδρο της ιταλικής κυβέρνησης και υπουργό Εξωτερικών Αντόνιο Ταγιάνι στη σκιά της τριμερούς συνάντησης Ιταλίας-Τουρκίας-Λιβύης στην Κωνσταντινούπολη.

Σε αντίθεση με τους «συντρόφους» του, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν τις ευρωπαϊκές διασυνδέσεις τους και το κοινοβούλιο σχεδόν αποκλειστικά για να δυσφημίσουν την κυβέρνηση και εξ αντανακλάσεως τη χώρα, η επιστολή αποτελεί υπόδειγμα για την αποστολή που αναλαμβάνει κάθε ένας και κάθε μια που εκλέγεται ευρωβουλευτής.   

Έγραψε ο κ. Φαραντούρης στον νυν αντιπρόεδρο της ιταλικής κυβέρνησης και πρώην πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου:

Χαμάς: Γιατί τώρα οι φωτογραφίες των ομήρων;

 

Το να καταγγέλλουμε και να καταδικάζουμε είναι το μόνο εύκολο. Μπορεί να μας ανακουφίζει ψυχολογικά, όμως δεν προάγει την πολιτική συζήτηση. Αυτό που προέχει είναι να θέτουμε τα «γιατί» και να προσπαθούμε να απαντάμε σε αυτά. Έτσι, θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί μέσα σε ελάχιστες ώρες η Χαμάς έδωσε στη δημοσιότητα 1) τη φωτογραφία ενός Ισραηλινού ομήρου που απεικονίζεται σε άθλια κατάσταση και 2) τις θέσεις της για τον αφοπλισμό της. 

Ως γνωστόν η Γαλλία, η Βρετανία, ο Καναδάς και η Γερμανία δήλωσαν πως τον Σεπτέμβριο θα αναγνωρίσουν το Παλαιστινιακό κράτος υπό την προϋπόθεση της απελευθέρωσης των ομήρων και του αφοπλισμού της Χαμάς. Η ουσία, όπως το έχω γράψει, δεν βρίσκεται στη δήλωση προθέσεων, αλλά στις δύο προϋποθέσεις. Ήρθε λοιπόν η Χαμάς και απαντά ουσιαστικά στα τέσσερα κράτη λέγοντας πως εγώ θα αφοπλιστώ αφού πρώτα ιδρυθεί Παλαιστινιακό κράτος το οποίο και θα αναγνωρίσει η διεθνής κοινότητα, εννοώντας προφανώς τις ΗΠΑ. Ανοίγοντας παρένθεση να πω ότι πάνω από 140 κράτη έχουν αναγνωρίσει το Παλαιστινιακό κράτος, μεταξύ των οποίων και οι δύο πυρηνικές υπερδυνάμεις Κίνα και Ρωσία, αλλά δεν έχει αλλάξει τίποτα στην περιοχή. 

Η Χαμάς θέτοντας τον δικό της όρο στον οποίον υποκρύπτεται και η βούλησή της να παραμείνει στο

Συντονίζουν τα ρολόγια τους για να ρίξουν τον Μητσοτάκη

Η πολιτική ζωή της χώρας δεν στερείται παραδόξων. Αλλά αυτό που φαίνεται να εξελίσσεται το τελευταίο διάστημα ξεπερνά τα όρια του παράδοξου και εισέρχεται πλέον στο πεδίο του πολιτικού φαινομένου: μια άτυπη και ετερόκλητη συμμαχία πρώην πρωθυπουργών με κοινό παρονομαστή τη φιλοδοξία να αποκαθηλώσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ο Αλέξης Τσίπρας, ο Αντώνης Σαμαράς, ο Κώστας Καραμανλής αλλά και στην πίσω γραμμή ο Γ. Παπανδρέου φαίνεται πως (συγ)κινούνται από τους ίδιους πολιτικούς στόχους. Πρωτεύον στόχος η πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Δευτερεύον και λιγότερο εμφανής στόχος, η συρρίκνωση του πολιτικού κεφαλαίου του, ώστε να κλείσουν οι δρόμοι για τυχόν ευρωπαϊκά αξιώματα όταν κλείσει πίσω του την πόρτα του Μεγάρου Μαξίμου.

Δεν πρόκειται βεβαίως για ομοειδείς πολιτικές προσωπικότητες ούτε για ανθρώπους με κοινή διαδρομή ή πολιτική συγκρότηση. Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει –αντιθέτως, ίσως και να τους διευκολύνει– να συναντώνται πολιτικά στον κοινό παρονομαστή τους.

Το σενάριο ίδρυσης νέου κόμματος από τον Αλέξη Τσίπρα, με τη στήριξη ή τη σιωπηρή ενθάρρυνση Καραμανλή και Παπανδρέου, παραμένει ισχυρό. Οι προπαρασκευαστικές ενέργειες το

Οι καιροί άλλαξαν, τίποτα δεν θα μένει αναπάντητο

Οι τρείς ηγέτες της Αριστεράς ακόμα δεν κατάλαβαν τι έγινε προχθές στη Βουλή. Συνηθισμένοι από το παρελθόν να λένε ό,τι θέλουν και ουδείς από τη Νέα Δημοκρατία να τους απαντά, αιφνιδιάστηκαν που ένας υπουργός της κυβέρνησης -και μάλιστα από την Κεντροαριστερά προερχόμενος- αμφισβήτησε με στοιχεία τον πατριωτισμό τους. Ως γνωστόν, διακηρυγμένος στόχος της Τουρκίας είναι να διαρραγούν οι άριστες σχέσεις της Ελλάδας με το Ισραήλ σε όλα τα επίπεδα.

Και αυτό ακριβώς επιδιώκουν και τα ναυάγια του αριστερού περιθωρίου. Μια πατριωτική Αριστερά θα διαχώριζε τη θέση της από αυτές τις συμπεριφορές. Όμως και τα τρία κόμματα, όχι δεν διαχωρίζουν τη θέση τους, αλλά συμπαρατάσσονται με αυτές τις συλλογικότητες. Συνεπώς, εύλογα αμφισβητείται ο πατριωτισμός τους.

Για την Ιστορία να υπενθυμίσω πως στο μακρινό παρελθόν οι πιο εχθρικά διακείμενοι στην Αριστερά ήταν οι πολιτικοί των κομμάτων του Κέντρου. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, στα τέλη της δεκαετίας του 1950, εγκαλούσε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή διότι

Στραβή

Όλο και περισσότερο δυσκολεύομαι να καταλάβω τη Βουλή, τα κόμματα και τους βουλευτές τους.

Προχθές συγκροτήθηκε από την Ολομέλεια και με ευρεία πλειοψηφία μια εξεταστική επιτροπή.

Χθες οι ίδιοι συζητούσαν να φτιάξουν για το ίδιο θέμα και μια προανακριτική επιτροπή.

Πώς θα γινόταν αυτό; Στη μια αίθουσα θα εξέταζαν την υπόθεση και στην άλλη αίθουσα θα περνούσαν προανάκριση τους ίδιους και για την ίδια υπόθεση;

Προφανώς. Αλλά δεν είμαι βέβαιος αν υπάρχει τέτοιο προηγούμενο παγκοσμίως.

Βεβαίως τη διαδικασία μπορούσε να διευκολύνει η πρόταση του ΠαΣοΚ. «Ψηφίστε την Προανακριτική, να ψηφίσουμε την Εξεταστική».

Η ΕΣΗΕΑ καταγγέλλει την Ζωή. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!

Λογικοφανή φάνηκαν τα επιχειρήματα των Βορίδη - Αυγενάκη ως προς τη μη ευθύνη τους για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, κατά τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή. Ωστόσο, το σκάνδαλο υπήρξε και η εξεταστική επιτροπή που θα ακολουθήσει και η οποία θα είναι δημόσιας θέασης, θα αποδείξει ή όχι του λόγου το αληθές.

Ωστόσο, απ τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή παραμένει η επιβεβαίωση για προκατασκευασμένες αποφάσεις πολιτικής στόχευσης τις οποίες η εξεταστική δεν θα ανακάμψει. Επαφίεται στο λαό να παρακολουθήσει και να συναγάγει τα δικά του συμπεράσματα.

Παραμένει πάντως και από την χθεσινή συζήτηση, η διαχρονική αίσθηση της φτήνιας του πολιτικού λόγου, της αντιπολιτευτικής τοξικότητας με χαρακτηρισμούς αντλημένους από τα κοινωνικά δίκτυα, πλήρους εχθρότητας.

Πρωθιέρεια της τοξικότητας η Ζωή Κωνσταντοπούλου, την οποία επί τέλους χθες η ΕΣΗΕΑ καταδίκασε για την επίθεσή της, με χείριστη φρασεολογία, σε δημοσιογράφο που τυγχάνει να είναι σύζυγος πολιτικού της ΝΔ. Χαρακτηρίζει αδιανόητη, σεξιστική και απαξιωτική την επίθεση καθότι η εν λόγω δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ, προϋπήρξε επί 20 χρόνια επαγγελματίας πριν παντρευτεί τον πολιτικό.

«Θα περιμέναμε, γράφει η ανακοίνωση, από μια γυναίκα πολιτικό που τυγχάνει να είναι σε θέση να διακρίνει το δικαίωμα της γυναίκας στην εργασία και τον εργασιακό αυτοπροσδιορισμό, ανεξαρτήτως του συζύγου της και των επαγγελματικών, κοινωνικών ή πολιτικών του επιλογών.

Και σε άλλο σημείο:

Πανηγύρι

Είναι τέλη Ιουλίου. Καύσωνας. Βράζει ο τόπος. Παίρνεις το κορίτσι ή το αγόρι σου και ξεκινάς για Αμοργό. Το βαθύ γαλάζιο.

Κι εκεί που ξεκινάς για το πλοίο, σε σταματάει το κορίτσι ή το αγόρι σου και σε ρωτάει: Σημαία της Παλαιστίνης πήραμε;

Αμηχανία. Τι να την κάνεις τη σημαία της Παλαιστίνης σε παραλία στην Αμοργό; Τέλος πάντων. Τη βάζεις κι αυτή στο σακίδιο.

Φτάνεις Αμοργό. Παράδεισος. Αλλά αντί να την αράξεις με το κορίτσι σου ή το αγόρι σου στον παράδεισο, σηκώνεσαι και πας στο διπλανό τοπικό πανηγύρι όπου οι άνθρωποι γλεντούν πίνοντας τα τσίπουρά τους και ακούγοντας τα τραγούδια τους για να το τινάξεις στον αέρα.

Με συνθήματα και τη σημαία της Παλαιστίνης.

Ερώτηση κρίσεως. Πόσο επηρεάζεται το Μεσανατολικό από συνθήματα σε τοπικά πανηγύρια στην Αμοργό;

Με το χέρι στην καρδιά, καθόλου κι ευτυχώς.

Ερώτηση κρίσεως δεύτερη. Τότε πόσο μυαλό κουβαλάς να πηγαίνεις να κάνεις μπάχαλο τα πανηγύρια στην Αμοργό για το Μεσανατολικό;

Με το χέρι στην καρδιά, καθόλου μυαλό και κρίμα.

Διότι αν είχες μυαλό θα καταλάβαινες πως

Ζητείται αντιπολίτευση

 

Ο ζεστός μήνας Αύγουστος θα βρει την πλειοψηφία του λαού στις παραλίες, τα μπάνια του λαού που έλεγε ο Άλλος, αλλά το Φθινόπωρο ζυγώνει. Και ίσως να αποδειχθεί περισσότερο καυτό.

Ναι δεν μπορούμε να προβλέψουμε, καθώς ενδέχεται να υπεισέλθουν αστάθμητοι παράγοντες όπως τα κόμματα Τσίπρα και Σαμαρά, αλλά η μεγάλη εικόνα δεν διαφοροποιείται.

Όμως η ΝΔ παρότι στην πρόσφατη έρευνα της GPO έχασε περίπου 3% λόγω ΟΠΕΚΕΠΕ, είναι εντυπωσιακό ότι αυτό το ποσοστό δεν το εισέπραξαν οι αντίπαλοί της. Πήγε στην γκρίζα ζώνη των δυσαρεστημένων και αναποφάσιστων. Και αντί να αποτελέσει κώδωνα κινδύνου πρωτίστως για την αντιπολίτευση, αυτή συνεχίζει την πεπατημένη:

Αέναη καταγγελιολογία, τοξικό λόγο, κάθετη απόρριψη κάθε κυβερνητικής επιλογής, γιατί όλα λάθος τα κάνει, μεγαλοστομίες και υποσχέσεις που δεν βασίζονται σε πραγματικές δυνατότητες της οικονομικής βάσης της χώρας. Ως μαγική εικόνα, αυτά δεν πλήττουν την κυβέρνηση. Πλήττουν την ίδια την αντιπολίτευση! Της διαθλούν την εικόνα για την δυνατότητα στο κυβερνάν.

Φευ, η αντιπολίτευση δείχνει αδυναμία να κατανοήσει ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός στον οποίο έχει προσαράξει το κυβερνητικό σκάφος, αλλά ότι η ίδια στραβά αρμενίζει.

Χθες για παράδειγμα ο Νίκος Δένδιας μιλώντας στη Βουλή για την ακίνητη περιουσία των ενόπλων δυνάμεων, είπε ότι

Σενάρια θερινής νύχτας

 

Ας υποθέσουμε ότι στις επόμενες εκλογές η ΝΔ δεν παίρνει αυτοδυναμία.

Παίζουν τρία σενάρια.

Πρώτο, να της λείπουν λίγοι βουλευτές και να αποκτήσει μετεκλογικά κοινοβουλευτική πλειοψηφία με μερικούς ξέμπαρκους. Από εδώ κι από εκεί.

Δεύτερο, να κάνει συντεταγμένα κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ.

Τρίτο, να ξανακάνει εκλογές σε συνθήκες πολιτικού αδιεξόδου και βλέπουμε.

Το πιο λογικό να συμβεί θα ήταν το δεύτερο.

Αλλά το ΠΑΣΟΚ κυκλοφορεί τελευταία με αντιδεξιό κοστούμι και (κατά τα λεγόμενα στελεχών του) ακόμη κι αν συμφωνήσει για κυβέρνηση θα ζητήσει να μην είναι πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης.

Λογικό κι αυτό; Παίζεται.

Αν (ας πούμε) η ΝΔ πάρει 26%-27% και το ΠΑΣΟΚ 18%-20%, θα μπορούσε ενδεχομένως το ΠΑΣΟΚ να ζητήσει «ουδέτερο» πρωθυπουργό. Μερικοί λένε τον Βενιζέλο, ίσως τον Δένδια ή κάποιον άλλο.

Τα ονόματα είναι τυχαία αλλά όχι αβάσιμα.

Αν όμως η ΝΔ πάρει 32%-33% και το ΠΑΣΟΚ 14%-15%, είναι μάλλον ακατανόητο να παρακαμφθεί ένας πρωθυπουργός που θα έχει κερδίσει με καθαρή πλειοψηφία τέσσερις συνεχόμενες βουλευτικές εκλογές.

Θα γελάνε κι οι πέτρες.

Σε αυτή την περίπτωση τη ΝΔ θα τη

Να τελειώσει επιτέλους ο πόλεμος στη Γάζα! Αλλά πώς;

«Να αφήσετε ελεύθερους όλους τους ομήρους και να φύγετε από τη Γάζα». Αυτή την πρόταση προς τη Χαμάς δεν την έκανε ο Νετανιάχου ή κάποιος σκληροπυρηνικός υπουργός του, αλλά ο ηγέτης της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς. Κάτι που όλες οι αριστερές ψυχούλες το προσπερνούν, διότι δεν βολεύει. Από την ψυχοπονιάρικη ατζέντα τους λείπουν οι όμηροι, λείπει η Χαμάς και φυσικά έχουν ξεχάσει την 7η Οκτωβρίου 2023. 

Αν η εναπομείνασα ηγεσία της τρομοκρατικής οργάνωσης άκουγε τον Μαχμούντ Αμπάς, ο πόλεμος θα είχε τερματιστεί εδώ και καιρό. Έτσι, σήμερα οι κάθε λογής ανθρωπιστές παραβλέπουν την αιτία του προβλήματος που είναι η πολιτική και ασχολούνται με τη δεδομένη ανθρωπιστική κρίση που είναι το αποτέλεσμα. Φυσικά, υιοθετούν άκριτα όλα τα στοιχεία που δίνουν οι τρομοκράτες και αναπαράγουν διάφοροι μηχανισμοί του ΟΗΕ και πολύ συγκεκριμένες ΜΚΟ. 

Είναι γνωστό πως η Χαμάς κατά την πολυετή άσκηση απόλυτης εξουσίας στη Γάζα διαχειρίστηκε δεκάδες δισεκατομμύρια με τη συνέργεια διαφόρων οργανώσεων του ΟΗΕ που έδρευαν εκεί και απασχολούσαν χιλιάδες υπαλλήλους, μερικοί εκ των οποίων είχαν εγκληματική δράση στις 7 Οκτωβρίου. Η Γάζα επί Χαμάς ήταν μια τεράστια μπίζνα πολλών δισεκατομμυρίων. Τώρα που οι συνθήκες άλλαξαν πολλοί έχασαν τη μάσα με τα χρυσά κουτάλια. Θυμηθείτε μόνον εκείνον τον ανεκδιήγητο Βρετανό αξιωματούχο του ΟΗΕ, με το πανάκριβο αυτοκίνητο του, να διαδίδει ψευδώς πως

Δημοκρατία

 

Ομολογώ ότι μου διέφυγε και mea culpa. Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ (ή κάποιου άλλου υποκαταστήματος) Αρβανίτης ζήτησε την παραίτηση του Πρωθυπουργού.

Υποθέτω πως διέφυγε και του Πρωθυπουργού.

Δεν είναι απλό, όμως. Στην απίθανη περίπτωση που ο Πρωθυπουργός παρακούσει, ο Αρβανίτης προτίθεται να κρατήσει την αναπνοή του έως να σκάσει.

Κι αν ο Πρωθυπουργός συνεχίσει να κάνει του κεφαλιού του θα αναλάβει η Ζωή να τον κλείσει στη φυλακή για «εσχάτη προδοσία».

Υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι έως τότε δεν θα έχουν κλείσει τη Ζωή κάπου αλλού.

Έσφιξαν οι ζέστες, η αλήθεια να λέγεται.

Και γι’ αυτό είναι χρήσιμο να διευκρινίσουμε εκ νέου τα βασικά.

Πρώτο, στην Ελληνική Δημοκρατία η δικαιοσύνη απονέμεται κατά το Σύνταγμα  και τους νόμους της δημοκρατίας χωρίς την έγκριση ή τη σύμφωνη γνώμη γονέων και κηδεμόνων.

Δεύτερο, η παραπομπή μιας υπόθεσης στη δικαιοσύνη δεν αποτελεί ούτε συγκάλυψη, ούτε «μπάζωμα». Καλώς ή κακώς, έτσι λειτουργούν όλες οι δημοκρατίες του πλανήτη.

Τρίτο, το ποιος τουρίστας επισκέπτεται ή δεν επισκέπτεται την Ελληνική Δημοκρατία είναι ζήτημα των

Υστερίες

Ο ένας αποκαλεί την κυβέρνηση «χούντα». Ο άλλος «εγκληματική συμμορία». Κάποιος τρίτος μιλάει για «ξεφτίλα, παρακμή, εκπόρνευση». Με αυτή την ακραία ρητορική η αντιπολίτευση προσπαθεί αυτή την περίοδο να αντιμετωπίσει τον Μητσοτάκη.
Μάλιστα, μετά την ατάκα για «εκπόρνευση» -που μάλλον θεώρησε εμπνευσμένη- βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αποκάλεσε τον πρωθυπουργό «νονό εγκληματικής οργάνωσης». Γιατί όχι και Πινοσέτ ή Χίτλερ, μιας και μπήκαμε στον κόπο. Σε ακρότητες επιδόθηκε και ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος αποκάλεσε την κυβέρνηση «γαλάζια συμμορία» και τον πρωθυπουργό «εκβιαζόμενο», με αφορμή τον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Πρόκειται για έναν πολιτικό λόγο που θυμίζει όλο και περισσότερο το περιεχόμενο και τον βούρκο του Διαδικτύου. Χρησιμοποιεί επιχειρήματα στα οποία υπερισχύουν ο στιγμιαίος εντυπωσιασμός και οι ανούσιες αντιπαραθέσεις. Έχουν στερέψει οι θετικές προτάσεις που απαιτούν ηγετικό χάρισμα, γνώση και κόπο. Τα κόμματα επιλέγουν πλέον την πιο πρόχειρη και